Beyond the horizon of the place we lived when we were young... midooni chie? halam az bachegiyamo childhood dreamsam beham mikhore. you know what ? halam az tabestoonam beham mikhore..delam mikhad hava inghad sard bashe beram zire pato..ya zire harchize dgi ke garmam mikone...darzemn otaghamo daram banafsh mikonam..dg abi nist

Già la sento,già la sento morire,per? è calma sembra voglia dormire; poi con gli occhilei mi viene a cercare,poi si toglieanche l’ultimo velo,anche l’ultimo cielo,anche l’ultimo bacio.Ah, forse colpa mia,ah, forse colpa tua,e cos? son rimasto a pensare.Ma la vita,ma la vita cos’ètutto o niente,forse neanche un perchè.Con le manilei me viene a cercare,poi mi stringe,lentamente mi lascia, lentamente mi stringe,lentamente mi cerca.Ah, forse colpa mia,ah, forse colpa tua,e cos? sono rimasto a guardare. E lo chiamano amore,e lo chiamano amore,e lo chiamano amoreuna spina nel cuoreche non fa dolore.E un desertoquesta gentecon la sabbiain fondo al cuoree tu,che non mi senti più,che non mi vedi più,avessi almeno il coraggioe la forza di dirtiche sono con te.(Ave Maria, ave Maria.)Ah, forse colpa mia,ah, forse colpa mia,e cos? son rimasto cos?son rimasto cos?.
Già la sentoche non pu? più sentire; in silenziose n’è andata a dormire, è già andata a dormire.

چه بگویم از شوقی که درونش به آیینه ی چشمانش دوخته بود؟

آن نمای موزون دست و قلم را که به شور ملایم تصور زندگی زیباست می زد به چه نام شایسته ای بخوانم؟

-وآنرا کارگاهی است از پی حس و تخلیه آن

چون ما در بند هیمیم و نینش را می گذازیم...

و بر بستنش چاره ای نیست جز ری آوردن

چه ملیح تبسمی!

یک پک اساسی و دم عطرآگین از بوی برگ

و آنگاه آمیزه ای خلق از هنر و سیگار...

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد
به جویبار که در من جاری بود
به ابرها که فکرهای طویلم بودند
به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من از فصلهای خشک عبور می کردند
به دسته های کلاغان که عطر مزرعه های شبانه را برای من به هدیه می آوردند
به مادرم که در آیینه زندگی می کرد
و شکل پیری من بود
و به زمین
که شهوت تکرار من
درون ملتهبش را از تخمه های سبز می انباشت
سلامی دوباره خواهم داد